Ο Νόμος του Goodhart δηλώνει: “Όταν ένα μέτρο γίνεται στόχος, παύει να είναι καλό μέτρο.” Αυτή η αρχή εφαρμόζεται συχνά σε οργανωτικά πλαίσια όπου οι δείκτες που χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση της απόδοσης μετατρέπονται σε στόχους, οδηγώντας σε ανεπιθύμητες συνέπειες…
Στο πλαίσιο μιας νεοεκλεγμένης Δημοτικης Αρχης, ο Νόμος του Goodhart μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους:
Τα Μέτρα Απόδοσης ως Στόχοι:
Αν η Δημοτική αρχή θέσει συγκεκριμένα μέτρα για να μετρήσει την επιτυχία, όπως ο αριθμός των κολωνακιων που τοποθετούνται, ή η επισκευή βλαβών του δυκτιου υδροδότησης , αυτά τα μέτρα μπορεί να γίνουν το μοναδικό σημείο εστίασης. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει στην παραμέληση άλλων σημαντικών πτυχών, όπως η ανάγκη για θέσεις στάθμευσης ή η παροχή δωρεάν ποιοτικού και πόσιμου νερού, καθώς το προσωπικό μπορεί να επικεντρωθεί αποκλειστικά στην επίτευξη των αριθμητικών στόχων…
Προσανατολισμός στους Βραχυπρόθεσμους Στόχους:
Εάν η Δημοτική Αρχή εστιάσει σε μέτρα που δείχνουν άμεση πρόοδο, όπως την ταχύτητα ολοκλήρωσης έργων, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε παραμελήσεις της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας. Για παράδειγμα, μπορεί να αποφασίσουν να χρησιμοποιήσουν φθηνότερα υλικά για να ολοκληρώσουν έργα γρηγορότερα, αλλά αυτά μπορεί να έχουν μικρότερη διάρκεια ζωής και να απαιτούν δαπανηρές επισκευές στο μέλλον (όπως στο Δεύτερο Δημοτικό)
Παραμέληση Άυλων Παραγόντων:
Όταν τα μέτρα που χρησιμοποιούνται επικεντρώνονται αποκλειστικά σε ποσοτικά δεδομένα, όπως αριθμοί και ποσοστά, μπορεί να παραμεληθούν άυλοι παράγοντες όπως η δημόσια ικανοποίηση, η εμπιστοσύνη των πολιτών, και η κοινωνική συνοχή. Αυτά είναι δύσκολα να μετρηθούν αλλά είναι εξαιρετικά κρίσιμα και απαιτούν μια ολιστική προσέγγιση και μελέτη σε βάθος εξ αρχής από γνώστες του αντικειμένου και όχι πειραματισμούς από εκλεγμένους που δεν είχαν η δεν ειχαν ποτέ σχέση με το αντικείμενο.
Προσαρμογή Πολιτικών στα Μέτρα:
Τα μέλη του ΔΣ μπορεί να αρχίσουν να προσαρμόζουν τις πολιτικές τους και την αντιπολίτευση για να επιτύχουν συγκεκριμένα μέτρα, ακόμη και αν αυτές οι πολιτικές δεν είναι προς το συμφέρον της κοινότητας. Για παράδειγμα, για να βελτιώσουν τα ποσοστά απορρόφησης κονδυλίων, μπορεί να προωθούν η να αντιτίθεται σε μέτρα / έργα που δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες της κοινότητας με αποτέλεσμα πχ να αρχίσουμε να φέρνουμε κοντέινερ ενώ έχουμε πληθώρα εγκαταλειμμένων κτηρίων!
Μειωμένη Ποικιλομορφία και Καινοτομία:
Εάν το ΔΣ επικεντρώνεται υπερβολικά σε προκαθορισμένα μέτρα, μπορεί να αποθαρρύνει την ποικιλομορφία στις προσεγγίσεις και την καινοτομία. Τα μέλη του συμβουλίου μπορεί να διστάζουν να προτείνουν νέες ιδέες ή στρατηγικές που δεν ευθυγραμμίζονται με τα υπάρχοντα μέτρα η την τακτική που έχουν ορίσει για να είναι αρεστοί σε περισσότερους Ζακυνθινους (Με παλαιοκομματικά κριτήρια) ακόμα κι αν αυτές οι ιδέες θα μπορούσαν να είναι πιο αποτελεσματικές μακροπρόθεσμα.
Επιφανειακή Βελτίωση:
Οι υπάλληλοι του δήμου μπορεί να εστιάσουν στην επίτευξη των δεικτών απόδοσης με τρόπους που δίνουν την ψευδαίσθηση της βελτίωσης χωρίς να επιλύουν τα υποκείμενα προβλήματα. Για παράδειγμα, μπορεί να γίνει πιο γρήγορη η απάντηση σε αιτήματα των πολιτών χωρίς όμως να βελτιώνεται η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών ή να προσληφθούν εκατοντάδες άτομα τα οποία να μην συνεισφέρουν στο λόγο για τον οποιο εγινε η πρόσληψη.
Αυτές οι εκδηλώσεις του Νόμου του Goodhart τονίζουν τη σημασία της προσεκτικής επιλογής και χρήσης των μέτρων απόδοσης, καθώς και την ανάγκη για μια ισορροπημένη και ολιστική προσέγγιση στον Δημο μας, ώστε να αποφεύγονται οι παγίδες που μπορεί να προκύψουν από την υπερβολική εξάρτηση από συγκεκριμένα μέτρα τα οποία είναι και η τακτική κάθε νέας δημοτικής αρχής, με αποτέλεσμα να ζούμε πάντα σε ένα μόνιμο “πείραμα” για τα πρώτα δύο χρόνια μετά τις εκλογές.