Η πρόσφατη απόφαση της ΔΕΥΑΖ να συνεργαστεί με την ΕΥΔΑΠ για την αντιμετώπιση των προβλημάτων υδροδότησης και αποχέτευσης στη Ζάκυνθο προκαλεί προβληματισμό. Παρά το κύρος και την εμπειρία της ΕΥΔΑΠ, η πρόσφατη ανακοίνωσή της σχετικά με το πλημμυρικό φαινόμενο στην Αθήνα καταδεικνύει αδυναμία να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα δικά της δίκτυα και προβλήματα.
Το Ζήτημα της Αθήνας: Μια Προειδοποίηση
Η ανακοίνωση της ΕΥΔΑΠ παραδέχεται ότι το δίκτυο αποχέτευσης στην περιοχή από τη Βάρκιζα έως τον Άλιμο είναι υπερφορτωμένο λόγω παράνομων συνδέσεων ομβρίων από ιδιώτες. Παρά το γεγονός ότι αυτές οι συνδέσεις παραβιάζουν τον Κανονισμό Λειτουργίας, η ΕΥΔΑΠ δεν έχει καταφέρει να τις εξαλείψει, με αποτέλεσμα τη διαρκή υπερφόρτωση του δικτύου. Επιπλέον, η προτεινόμενη λύση της κατασκευής νέου αγωγού θα χρειαστεί χρόνια για να ολοκληρωθεί, αφήνοντας τους κατοίκους της περιοχής εκτεθειμένους σε πλημμυρικά φαινόμενα μέχρι τότε.
Η Σχέση με τη Ζάκυνθο: Μια Αντίφαση
Αυτή η κατάσταση δημιουργεί εύλογες αμφιβολίες σχετικά με τη δυνατότητα της ΕΥΔΑΠ να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της Ζακύνθου, ενός τόπου με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά και προκλήσεις. Αν η εταιρεία δυσκολεύεται να διαχειριστεί το δίκτυο μιας περιοχής της Αθήνας, πώς μπορεί να εγγυηθεί ότι θα δώσει λύσεις σε ένα νησί όπου το υδροδοτικό και αποχετευτικό σύστημα αντιμετωπίζει χρόνια προβλήματα;
Η Ευθύνη του Δήμου
Η επιλογή συνεργασίας με την ΕΥΔΑΠ μοιάζει περισσότερο με μια επικοινωνιακή κίνηση παρά με μια καλά μελετημένη στρατηγική. Ο Δήμος Ζακύνθου φαίνεται να βασίζεται στην «φήμη» της ΕΥΔΑΠ, χωρίς να εξετάζει τις πραγματικές επιδόσεις της εταιρείας και την αποτελεσματικότητά της σε κρίσιμα ζητήματα. Η πρόσφατη κρίση στην Αθήνα αποδεικνύει ότι ακόμα και η πιο «έμπειρη» εταιρεία δεν είναι άτρωτη, ειδικά όταν υπάρχουν διαχρονικές παραλείψεις και προβλήματα που δεν έχουν επιλυθεί.
Τι Πρέπει να Γίνει;
Αντί να στηρίζεται αποκλειστικά σε εξωτερικές συνεργασίες, ο Δήμος Ζακύνθου θα έπρεπε:
1. Να αναβαθμίσει τη ΔΕΥΑΖ μέσω εκσυγχρονισμού των υποδομών και εκπαίδευσης του προσωπικού.
2. Να αναζητήσει πιο τοπικές λύσεις και συνεργασίες με ειδικούς που γνωρίζουν τις ανάγκες του νησιού.
3. Να απαιτήσει άμεσα αποτελέσματα από την ΕΥΔΑΠ και να μην δεχτεί «μελέτες» που μεταθέτουν τη λύση των προβλημάτων για το μέλλον.
Συμπέρασμα
Η συνεργασία με την ΕΥΔΑΠ μπορεί να φαίνεται, επιφανειακά, ως μια «λύση», αλλά στην πράξη ίσως αποδειχθεί μια ακόμα κίνηση χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα. Αν ο Δήμος δεν αναλάβει την ευθύνη να δημιουργήσει βιώσιμες υποδομές και να επενδύσει σε μακροπρόθεσμες λύσεις, η Ζάκυνθος κινδυνεύει να παραμένει «βουλιαγμένη» στα χρόνια προβλήματα, ανεξαρτήτως συνεργασιών.
I.K & AI