Στα Θεοφάνεια τώρα είμαστε, γιορτάζουμε μαζί,
η θάλασσα αγιάζεται, κι η μέρα λάμπει στη γη.
Μα η ψυχή μου περιμένει, με χαρά κι ανυμονή,
την Τσικνοπέμπτη να ξυπνήσω, να ανάψω τη σχάρα στη στιγμή.
Ο καπνός να με τυλίγει, με αρώματα καυτά,
σουβλάκια, μπριζόλες, λουκάνικα, όλα τα καλά.
Και σαν περάσει αυτή η μέρα, το βλέμμα μου εκεί,
στο Πάσχα που πλησιάζει, με αρνί και πανηγύρι στη ζωή.
Κι οι επόμενες αργίες, φέρνουν γλέντι και χαρά,
με φίλους, με οικογένεια, με γέλια και φιλιά.
Στα Θεοφάνεια λοιπόν, ας δώσουμε τιμή,
μα καρδιά και νους προσμένουν τη γιορτή που θα φανεί.